11 listopada 1918 roku, to jedna ze szczęśliwych dat w historii naszej Ojczyzny, która po 123 latach zaborów odzyskała niepodległość. Chociaż od tej upragnionej i ciężko wywalczonej chwili minęło już 98 lat, to pamięć o tamtym czasie pozostaje wciąż żywa i godna uroczystych obchodów tego Narodowego Święta Niepodległości. Miały one miejsce w całym kraju i były odzwierciedleniem troski, dbałości i przywiązania do ziemi dziadów i ojców, przywiązania do wiary, historii i tradycji.
Z tej okazji 7 listopada 2016 r. w Powsinie, z inicjatywy Centrum Kultury Wilanów oraz Proboszcza ks. Lecha Sitka, odbył się koncert patriotyczny w wykonaniu chóru „Cantus Nobilis”(łac. szlachetny śpiew), działającego przy parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, który prowadzi pani Barbara Jasińska-Sroka. Po tym zebrani wzięli udział w marszu do miejsc upamiętniających „Naszych bohaterów”. Towarzyszyły temu modlitwy, wystąpienie Posła RP Andrzeja Melaka, śpiew Grupy 30+ i palenie zniczy. Kontynuacja wspólnego śpiewu pieśni patriotycznych odbyła się w Starej plebani przy ul. Ptysiowej 3. Zgodnie z tradycją wszyscy uczestnicy tej uroczystości zostali pokrzepieni powsińską grochówką.
W dniu 11 listopada wielu Powsinian uczestniczyło w państwowych obchodach Narodowego Święta Niepodległości m.in.: w Świątyni Opatrzności Bożęj w Wilanowie, na Placu Piłsudskiego, a także biorąc udział w organizowanych występach, marszach i biegach. 13 listopada, po niedzielnej Mszy Świętej w naszym Sanktuarium Matki Bożej Tęskniącej, mieliśmy przyjemność wysłuchania pięknych pieśni kościelnych i patriotycznych w wykonaniu Chóru Katedry Lwowskiej im. Jana Pawła II. Chór ten trwa w środowisku polskim nieprzerwanie już od ponad 40 lat, pod kierownictwem założyciela i dyrygenta Bronisława Pacana.
Ufam, że udział w tych obchodach był dla nas także czasem refleksji nad tym, jak kochać naszą Ojczyznę i co robić by była coraz piękniejsza, bogatsza i silna? Jak wzmocnić więzi społeczne, żeby w naszej Ojczyźnie zapanowała zgoda, która buduje?
Odpowiedź na te pytania zawarta jest w postawie społeczno-politycznej zw. patriotyzmem. Postawa ta „łączy przywiązanie do własnej Ojczyzny, poczucie więzi społecznej oraz poświęcenie dla własnego narodu z szacunkiem dla innych narodów”. W tym miejscu warto przypomnieć niezwykłe słowa poematu „Myśląc Ojczyzna”, w którym Kard. Karol Wojtyła pisze: „Ojczyzna – kiedy myślę – wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam, (…) z niej się wyłaniam (…), gdy myślę Ojczyzna – by zamknąć ją w sobie jak skarb”.
Co my dzisiaj i jak często myślimy o Ojczyźnie – Matce naszej?
Teresa Gałczyńska
