Powsińskie Zapusty i premiera pierwszej płyty CD Zespołu śpiewaczego Powsinianie pt. Powsińska Biesiada

Premiera pierwszej płyty Zespołu śpiewaczego Powsinianie miała miejsce 21 lutego 2012 r.   we wtorek „kusego” czyli w trakcie hucznego zakończenia karnawału. Dlatego nie sposób przemilczeć co jeszcze, a może w szczególności działo się tego dnia. Otóż członkowie Zespołu śpiewaczego Powsinianie, działający w ramach Pracowni Etnograficznej Centrum Kultury Wilanów, jak co roku, przy akompaniamencie trąbki, akordeonu i pobrzękujących dzwonków, wyruszyli barwnym korowodem na ulice Powsina, żeby śpiewem i tańcami przypomnieć zarówno jego rdzennym, jak i nowo osiedlonym mieszkańcom nasze zapustowe zwyczaje i obrzędy. Tam gdzie pojawiali się, a więc w wielu gościnnych prywatnych domach (w tym u sióstr zakonnych
i u księży) w miejscowych restauracjach („Powsinianka”, „Mrówka”, „Cuda Wianki”)  i zakładach pracy („Famix”, „Salon fryzjerski”), natychmiast tworzył się klimat przedwojennej Warszawy nacechowany tzw. folklorem warszawskim. Sprzyjały temu: dobry humor zapustników, otwartość gospodarzy, charakterystyczne stroje przebierańców (np. wytwornych dam, kwiaciarek, Czarnych Maniek, chłopaków ze Szmulek, handlarzy krawatów, „skórką pańską” itp....) oraz  słowa przyśpiewek i teksty dialogów. I tak na powitanie na melodię: „Felek Zdankiewicz”:

Karnawał się kończy, przyszli przebierańcy,

żeby tutaj z Wami zaśpiewać, zatańczyć.

        Ojra, tariri ojra

        Tariri ojra

        Tariri, raz, dwa trzy!

W kuchniach pachną pączki, mięsiwo i chrusty,

bo się tak w Powsinie, obchodzi Zapusty.

        Ojra, tariri ojra

        Tariri ojra

        Tariri, raz, dwa trzy!

Zapytanie kierowane do mężczyzn:

Hej panowie i chłopaki, co zrobicie w wieczór taki?

Na melodię:  „Przepijemy naszej babci...”

Przetańczymy z kobitkami wieczór cały,

wieczór cały, wieczór cały.

Będzie dla nas on radosny i wspaniały.

jeszcze dziś, jeszcze dziś, jeszcze dziś!

Zapytanie kierowane do kobiet:

Czy mężczyzna miłe panie w czas zapustu coś dostanie?

Na melodię: „U cioci na imieninach”

Dostanie nie jeden taniec,

a także coś na rozgrzanie.

I pączki i stosy chrustów,

bo z Wami, fajnie nam jest!

        Okrzyk panów:

        OCH,  POWSINIANKI – TE MAJĄ GEST!!!

         Okrzyk kobiet:

        OCH, POWSINIANIE – FAJNIE TU JEST!!!

                                              

                                               (Słowa przyśpiewek i teksty dialogu Teresa Gałczyńska)

Nie brakowało również tekstów imiennych, co dodawało nie tylko pikanterii lecz i zadowolenia do których były kierowane. Oto wybrane przykłady:

Zapustowo zabrzmiał „Bal na Gnojnej” gdy rozpoczęliśmy miłą wizytę w Restauracji „Cuda Wianki”:

Dziś zapusty, dziś ostatki,

nie siedź bracie w domu sam.

Dołącz do ferajny, do naszej gromadki

z korowodem ruszaj w tan.

 Ref.

         Harmonia będzie do północy grać.

         swawolne rytmy w „Cuda wianki”.

         Więc szkoda czasu, żeby w kącie stać,

         gdy w Powsinie  bawimy się!  (bis)

Śpiewką na melodię: „Maniuśka, moja Maniuśka” powitaliśmy gospodarzy niezwykle swojskiej
i gościnnej Restauracji „Powsinianka”:

Przychodzimy tu w zapusty, drodzy Powsinianie

drodzy Powsinianie, drodzy Powsinianie.

Bo lubimy te zapustne, tańce i śpiewanie,

tańce i śpiewanie: Hej, a hoj!

        Ref.

         Maniusia, moja Maniuśka

         chodź idziemy na pączuszka.

         Maniusia, moja Maniuśka,

         Chodźże ze mną, pączki jeść!

                   Jolusie, Tadzie i Hanki,

                   chodźmy dziś do „Powsinianki”.

                   Niech słyszą wszyscy wokoło,

                   jak w Powsinie dziś wesoło!

                            Niech słyszą wszyscy wokoło,

                            jak w Powsinie, fajnie jest!

                                                       

Do zabawy w Hotelu „Mrówka” zachęcaliśmy śpiewem na melodię: „Teraz jest wojna”:

Karnawał się kończy

w Powsinie od lat, nie mija się potańcówki.

Morowe dziewczyny i dziarskie chłopaki,

Idziemy dzisiaj do Mrówki!

         Ref.    Wiwat Zapusty,

                  Wiwat Powsińska Wiara,

                   Ty umiesz się modlić, zaśpiewać zatańczyć,

                   Ty nigdy nie będziesz stara! (bis)

Nie ominęliśmy też naszego Salonu Fryzjerskiego, w którym serdecznie powitała nas ze swoimi klientkami pani Monika Wojciechowska. Tu rozbrzmiewała przyśpiewka na melodię „Teraz jest wojna”:

Karnawał się kończy

w Powsinie od lat, ferajna się zawsze przebiera.

Morowe dziewczyny i dziarskie chłopaki,

Bawimy się dziś u fryzjera!

         Ref.  Wiwat Zapusty,

                  Wiwat Powsińska Wiara,

                   Ty umiesz się modlić, zaśpiewać zatańczyć,

                   Ty nigdy nie będziesz stara!    (bis)

Ta sama melodia wypełniła gościnne progi domu naszej koleżanki Broni Zielawskiej:

Karnawał się kończy,

a w Klubie od lat, impreza imprezę goni.

I właśnie w dzień taki, dziewczyny, chłopaki,

pamiętać będziemy o Broni!

         Ref.    Wiwat Zapusty,

                  Wiwat Powsińska Wiara,

                   Ty umiesz się modlić, zaśpiewać zatańczyć,

                   Ty nigdy nie będziesz stara!    (bis)

                                                                           (Słowa przyśpiewek Teresa Gałczyńska)

         Kiedy wieczorem zmarznięta i „zdrożona” ferajna Zapustnego Korowodu wróciła do ciepłej i przytulnej Starej Plebani, została tam powitana przez gości licznie przybyłych z całej okolicy, Kapelę Praską oraz swoją młodszą ferajnę (Sekcję 30+). Wtedy to na dobre poczuło się jakże swoisty „klimacik” wzorem ulicy Targowej, Ząbkowskiej czy Brzeskiej! Otóż ferajna 30+ na zorganizowanym przez siebie „różycko-powsińskim bazarze”  głośno zachwalała: „pyzy, gorące pyzy”, „flaki, powsińskie flaki”, „chlebek ze smalczykiem, komu, komu”, „dziś nie ma kapusty –  szamaj bracie dzisiaj chrusty”, „pączki, pączki z kartoflami - kto raz zasmakuje, ten zawsze jest z nami”. Oj, czego tam  nie było? - można było uzupełnić brakującą garderobę, kupić latarkę dziadka Mariana,  rękawice do ogrodu, podróżne małe żelazko, migający obrazek Anioła Stróża na ścianę, komeżkę itd....  A jajka? – „Oj, Irenko proszę, proszę, nawet i dwa kosze”. Gdyby mógł widzieć ten „kawałek starej Warszawy” w Powsinie nasz Wielki Piewca Warszawy śp. Stefan Wiechecki – Wiech, to zapewne byłby z nas bardzo dumny!

         Jak to niegdyś bywało -  tak i na tych zapustach - nie obyło się bez odwiedzin, jakiejś dziwnej postaci - ni to Baby Jagi ni to Kostuchy. Najpierw to wielkie i niezbyt urodziwe babsko, przyglądało się bacznie ludziom. Potem posmakowała co nieco, kręcąc swych haczykowatym nochalem i ostro ruszyła w tany. Wywijała w rytm melodii „Felka Zdankiewicza” i „U cioci na imieninach”, że ho, ho! Jednak długo nie gościła, a na odchodne pogroziła rozbawionym i głośno po trzykroć zastukała swoim sękatym kosturem. „Babciu, która godzina, chyba już późno? - Myślę, że ona przyszła nas ostrzec, że  Środa Popielcowa tuż, tuż, a tu zabawa na sto dwa!” - powiedział przejęty  8,5-letni Krzyś Gałczyński, pospiesznie szukający swojej kurtki i szalika w stercie garderoby licznie przybyłych gości.

         Jedni balują, drudzy handlują, a tu ni stąd ni zowąd, następna niespodzianka - Kurier Warszawy i Mazowsza TVP Warszawa. Z jednej strony zainteresowany, jak na Mazowszu przebiega zapustny wtorek „kusego”, a z drugiej, zaciekawiony treścią zamieszczoną na plakacie Centrum Kultury Wilanów: Absolutna premiera płyty CD Zespołu Powsinianie pt. Powsińska Biesiada (relacja Powsińskich Zapustów emitowana była jeszcze w tego samego wieczora o godz. 21.45).

         Premiera płyty na Balu ostatkowym i to przy takim medialnym nagłośnieniu! Cały Zespół  był wzruszony do łez, bo to przecież lata wytężonej własnej pracy oraz pracy profesjonalnych
i niezwykle oddanych kulturze a zwłaszcza muzyce nauczycieli: Grzegorza Toporowskiego
i Roberta Woźniaka, który powiedział: Wszyscy pamiętamy jak długo i z jakim wielkim wysiłkiem oraz determinacją powstawał materiał nagraniowy. Ale teraz, gdy już ta płyta powstała i kiedy ją na okrągło i z wielkim wzruszeniem słuchałem przez cały tydzień, pozwólcie mi na wyrażenie swojej oceny. I tak, pod względem muzycznym i interpretacyjnym oceniam ją wzorcowo, pod względem  dykcyjnym - bez zarzutów wręcz fenomenalnie, a współpraca z orkiestrą zasługuje na największy podziw. Płyta jest bardzo przyzwoicie wydana, a obwolutą nawiązuje do okładki naszej książki pt. Powsińska Biesiada. Przyjmijcie moje serdeczne gratulacje!”

         Dziękujemy za te słowa uznania i wszyscy zdajemy sobie sprawę, że takie słowa bardzo zobowiązują. Znając postawę przeważającej części naszej społeczności śmiem twierdzić, że od wyzwań, które mają swój głęboki i perspektywiczny sens dla naszej Małej Ojczyzny,  Powsinianie nigdy  nie uchylali się i nie uchylą!

         Zachęcam przy tym Państwa do kupowania tej pierwszej powsińskiej płyty pt: Powsińska Biesiada, a będzie to symboliczny wkład każdego z nas na rzecz dalszego rozwoju i propagowania naszej rodzimej kultury.

Teresa Gałczyńska